Ik wil niet meer hoeven vechten.
Ik wil niet meer op wachtlijsten staan.
Moeten vechten voor mijn rechten.
Laat me los, laat me alsjeblieft gaan.
*
Nee ik wil niet dood maar heb simpelweg nog nooit geleefd.
Maar geen enkele instantie in de GGZ die daar ook maar een fuck om geeft.
8 jaar lang zoeken naar de juiste hulp.
Te complex, niet passend, te onstabiel, kruip ik in mijn schulp
*
Geloof bijna wat zij mij hebben verteld.
Je bent te complex en wij nemen jou niet aan.
Je zal er versteld van staan op hoeveel wachtlijsten ik heb gestaan. Maanden, soms langer heb moeten wachten.
Maar nee, nergens aangenomen want ik heb te complexe klachten.
*
Ik hoop op een harige held.
Word nu goed begeleid.
Maar of het iets voor mij is, moeten we nog uitzoeken en het kost enorm veel geld. Ik zou er alles voor over hebben, zonder spijt.
Ik heb nu iemand die in mij geloofd en mij hierbij gaat begeleiden. Ik heb aan haar beloofd dat ik zal strijden.
*
Ik wil uit de GGZ, geef mij maar dieren.
Therapeuten en behandelaren hebben mij nooit geholpen, bij dieren kan ik het leven weer een beetje vieren.
Mijn hoop is niet volledig weg, maar wel wat betreft de GGZ
Ik ben 1 van die cliënten, heb de pech, dat ik met zoveel verschillende ingewikkelde diagnoses rondloop. Daar ging mijn hoop.
*
Mijn hoop staat nu gericht op herstel op poten en wie weet wel een harige held, ik weet dat ik jullie daar vaker over heb verteld. Maar ben nooit in deze optie door mijn omgeving gesteund. Was nog te afhankelijk en teveel geleund op de mensen op mij heen. Niet stabiel genoeg, nooit in mijn kunnen geloofd maar ik heb mij nu zelf beloofd, écht intensief te gaan kijken samen met een coach of het mij helpen kan. Misschien word mijn droom dan echt en zijn straks daar, een heerlijk zachte vacht en sprankelende oogjes waar ik naar staar.
*
